Enkele weken geleden liep ik samen met mijn collega over de begraafplaats Noorderveld in Nieuwegein. Een rondje langs de graven van mensen waarvan wij de uitvaart hebben mogen verzorgen. 

Herinneringen en verhalen kwamen bij ons naar voren.

Wij zagen de verschillende jaartallen op de grafmonumenten staan en beseften dat de tijd snel gaat. Ook het besef dat we van veel mensen veel te vroeg al afscheid hebben moeten nemen....

Wandelpaden zijn opnieuw aangelegd op de begraafplaats. Beplanting vervangen en de graven weer netjes recht gezet. Het ziet er erg netjes uit.

Ineens stonden we voor een bijzonder monument. Een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de vliegtuigramp in Tripoli.

‘Kijk eens’ zei ik tegen mijn collega, 12 mei dat is volgende week..... en toen lazen wij de tekst op het bordje bij het monument; 12 mei 2010.

Dat is 10 jaar geleden.... opnieuw het besef dat door deze ramp vele families te vroeg afscheid hebben moeten nemen van hun dierbare.....

Van de 104 mensen aan boord van het vliegtuig heeft alleen een jongetje het ongeluk overleefd.

Een wonder. Echt een wonder. Hoe zal het met hem gaan vroegen wij ons af. 

Het ene verdriet kan en mag niet altijd vergeleken worden met het andere verdriet. Bij ieder monument op de begraafplaats hoort een eigen verhaal. Eigen verdriet. Maar ook tastbare herinneringen om te koesteren.

Samen met mijn collega wandelde ik terug naar de auto. We realiseren ons wat een bijzonder en mooi beroep we hebben…